Bir macera üzere gelse de bu işin imkânı ne seviyede?
Dünya’nın yapısını biraz tanıdıktan sonra işin asıl kısmına geleceğiz. Hayaller ve gerçeklerdeki bir öbür mevzumuz.
Dünya, temelde üç ana katmandan oluşuyor: kabuk, manto ve çekirdek.
Yaşadığımız yüzey kısım yani kabuk, ortalama 40 kilometre kadar. “Ne var ya 40 km’de?” dediğinizi duyar üzereyiz fakat işler o kadar kolay değil.
Bir kürekle ya da devasa bir matkapla ilerleyebileceğimizi düşünelim. Mantoya ulaştığımızda zorluklar başlıyor. Katman yaklaşık 2.900 kilometre derinlikte ve inanılmaz sıcaklıklarla dolu.
Mantoda sıcaklık 1.000 ila 3.700 derece ortasında değişiyor. Bu sıcaklıkta bırakın matkapla kazmayı, kullanılan her türlü materyal erir ve yok olur.
Daha da derine, çekirdeğe ulaşmayı hayal edersek işler güzelce çılgınlaşıyor. Dünya’nın en iç kısmında yer alan çekirdeğin sıcaklığı ise 6.000 dereceye kadar ulaşabiliyor yani Güneş’in ısısından yalnızca 500 derece düşük.
Ayrıca iç çekirdek katı demir-nikelden, dış çekirdek ise sıvı metallerden oluşuyor. Burada kazmaya çalışmak, bir nevi çorba karıştırmak üzere olur; bir yere varamayız.
Günümüzdeki teknoloji ne kadar ileride?
Şu ana kadar insanlığın kazmayı başardığı en derin yer, Kola Üstün Derin Sondaj Kuyusu. Rusya’da yapılan bu sondaj çalışmasında, 12 kilometre kadar derine ulaşıldı ve bu da Dünya’nın çapının yaklaşık yüzde 0,2’sine denk geliyor! Kazma süreci burada durdu zira sıcaklık, beklenenden çok daha fazla arttı ve ekipmanların dayanıklılığı kâfi olmadı.
Teorik olarak mümkün mü?
Bilim kurgu dünyasında tahminen bu mümkün olabilir lakin günümüz bilimi ve teknolojisiyle bırakın, Dünya’nın öbür tarafına ulaşmayı, mantoyu geçmek bile neredeyse imkânsız.
Ayrıca diyelim ki başardık, kazdığımız devasa delik, Dünya’nın yapısal istikrarını bozabilir ve doğal afetlere yol açabilir.
Sonuç olarak, dünyanın öbür tarafına kadar kazmak, şahane bir hayal gücü antrenmanı olsa da pratikte mümkün değil.
Bunları da inceleyebilirsiniz:
