Peki “Ruh Telefonu” verilen bu aygıt, nitekim icat edildi mi? Daha farklı ne işe yarıyordu?

Gelin, inceleyelim.

19. yüzyılda ortaya çıkan spiritüalizm (ruhanilik) hareketi, hayatını kaybedenlerle konuşabileceğimiz farklı bir dünyanın varlığını yansıtıyordu.

Spiritüalizm, popülerleşmesi nedeniyle bilim insanlarından sanatkarlara kadar pek çok insanın ilgi odağı oldu. Bu mevzuyla ilgili de Mechanix mecmuasının bir yazısında, ünlü mucit Edison’un geliştirdiği bir aygıttan bahsediliyordu.

Bu aygıtın gayesi, ölümden sonraki ömrün fizikî ispatlarını bulmaktı. Edison’a nazaran icat ettiği aygıt, bunu yapabilecekti. Ancak yapılan deneyler bir sonuca ulaşmadı. 

Ardından Edison, 1920’deki bir röportajında, insanların vefattan sonra bizimle bağlantı kurmasını sağlayacak bir aygıt üzerinde çalıştığını duyurdu. Bu açıklama, kamuoyunda şok tesiri yarattı.

Ancak Edison’un yaklaşımı başka medyumlar üzere mistik değildi. O, çalışmasında büsbütün bilimsel tekniklere dayanıyordu.

Edison’un bu fikri, halk ve basın ortasında “Ruh Telefonu” olarak anılmaya başladı. Ona nazaran beşerler, mevtten sonra bile varlığını sürdürebilir ve bir aygıtla tespit edilebilirdi. 

Bilim insanı, bu teoriye dayanarak bir aygıt tasarladığını ve bunun bilimsel bir temele dayanarak çalışacağını söz etti. Ancak bu aygıtın sahiden üretilip üretilmediği hâlâ belgisiz.

Ayrıca Edison’un yıllar evvel bu türlü bir teoriyi ortaya koymadığını ve böyle bir aygıt tasarlamadığını öne sürenler de oldu. Fakat Fransız gazeteci Philippe Baudouin, 2015’te bir ikinci el mağazasında Edison’un günlüğünün bir örneğini buldu.

Günlükte yer alan bir kısımda, Edison’un ruh dünyası teorilerine ve bu dünyayla nasıl irtibat kurabileceğine dair detaylar vardı. Yani ünlü mucit, bu türlü bir teori ortaya koymuştu. Fakat ne yazık ki buna dair bir delil elimizde yok. Sadece birtakım ressamların kestirimi olarak resmettiği birtakım görseller mevcut.

İlginizi çekebilir: