Bu sıra dışı direksiyon dizaynında iki bilek de birlikte bükülüyordu. Bizim bildiğimiz direksiyon sisteminden çok daha farklı olan bu yapı, güvenlik ve fonksiyonellik konusunda hayli soru işaretlerine yol açtı.
Ancak varsayım edeceğiniz üzere, bu tasarım pek de umulduğu sonuca ulaşamadı. Öyleyse bu fikir neden ve nasıl gelişti?
Ford, 1960’larda havacılık mühendisi Robert J. Rumpf’ı, araba dizaynında yaratıcı tahliller geliştirmesi için işe almıştı.
Rumpf, füze teknolojisi ve nükleer savunma üzere projelerdeki tecrübesinden faydalanarak araba sanayisine de farklı bir bakış açısı sunmayı amaçlıyordu. Bu fikrin sonucunda ise “Wrist-Twist” direksiyon sistemini ortaya çıkardı. Bu sistemde şoför, direksiyon simidini döndürmek yerine el çarklarını çevirecekti.
Bu sistem, klasik direksiyon simidinin bilakis, şoförün elleriyle iki küçük tekerleği kullanarak arabayı yönlendirmesini sağlıyordu. Bilhassa kol destekleri ekleyerek şoförün konforunu artırmayı vaat eden bu tasarım, yalnızca ergonomiyi geliştirmekle sonlu da değildi.
Tabii bu tasarım, kimi istikametlerden beklenen faydayı sağlamaktan çok mekanik zorluklar doğurdu.
Wrist-Twist direksiyonunun en bariz özelliklerinden biri, olağan direksiyon sistemlerine kıyasla sürat ve hassasiyet açısından önemli bir fark yaratmasıydı. Test sürüşleri, bu direksiyon sisteminin kimi şoförler için alışılmadık bir süratte dönüş yapmayı mümkün kıldığını göstermişti. Lakin bu sistemin, pratikte nasıl çalıştığına dair birtakım tasalar de vardı.
Gözlemlere nazaran bu sistemin, şoförlerin alışması için daha fazla vakit ve zihinsel güç harcaması gerekiyordu. Üstelik manevralarda fecî bir yanılgıya sebep olabilecek bir sisteme sahipti.
Kimisine nazaran daha pratik olan bu sistem, kimisine nazaran daha fazla güç gerektiriyordu.
Bazı potansiyel avantajları da yok değildi. Geleneksel direksiyon simitlerine kıyasla, çarpışmalar esnasında şoförün başına yahut dizlerine çarpma mümkünlüğünü azaltan bir sistemi vardı. Fakat dezavantajları, avantajlardan yüksekti.
Direksiyonun hidrolik sisteminin bozulması hâlinde şoförün küçük el çarklarından gereğince kaldıraç elde edememesi, direksiyon denetiminin büsbütün kaybedilmesine yol açabilirdi.
Bu zorluğı aşmak için de ikili hidrolik direksiyon sistemi geliştirilmişti.
Fakat bu uygulama da maliyetleri ve teknik zorlukları nedeniyle üretim basamağına geçemedi. Tasarım, hayata geçirilecek kadar “güvenli” görülmese de vakitle öbür yeniliklere de ilham kaynağı oldu.
Tesla’nın 2022 Model S Plaid aracında kullanılan direksiyon kolu, Mercury’nin 1965’teki “Wrist-Twist” sistemine benziyor. Her iki tasarım da daha geniş gösterge alanları ve, kompakt sistemler kullanmayı hedefliyordu. Natürel Tesla’nın tasarımı, çok daha gelişmiş ve inançlı sistemler vadediyor.
Ford’un 1965’te bu direksiyon tasarımı, mert bir atak olsa da tasarım kusurları ve zorluklar nedeniyle üretime giremedi. Tahminen birçoğu üzere hayata geçen bir tasarım olamadı lakin güvenlik açısından geliştirilmeye aç olan dizaynlara öncülük ettiği kesin…
İlginizi çekebilir:
