Bu metot, müşterilerin güzeline gitmiş görünüyor ki birçok insan, bu ekranlara yönelmiş durumda. Fakat McDonald’s’ın bu yenilikten elbette bir kârı var.
Gelin, McDonald’s’ın bu pazarlama taktiğine bakalım.
McDonald’s birinci sefer bu tekniği, 2008 yılında test etmeye başladı.
Bu dev ekranlar sayesinde müşterilerin, muhtaçlığı olandan yahut düşündüğünden çok daha fazla eser aldığını fark etti. Bu ekranlarda bilhassa kıymetli menüler, ekranın en görünür ve dikkat çeken yerlerine yerleştirildi.
Nispeten ucuz seçenekler ise daha az dikkat çeken köşelere iliştirilmişti. Ayrıyeten sipariş verirken eklenen her eserde gösterilen renkli animasyonlar, yiyecek eklemesi yaptıkça insanı ruhsal olarak daha düzgün hissettiriyordu.
Ayrıca ödeme ekranındaki kartla ödeme seçeneği öne çıkarıldı. Zira beşerler, satın aldıkları her türlü eserin yahut besinin ödemesini kredi kartı ile yaptığında harcamalarının farkına daha az varıyordu.
Böylece sipariş meblağı, bu ekranlar kullanılarak girilen siparişlerde ve kredi kartı kullanılarak yapılan ödemelerde kolay kolay artıyordu.
Ayrıca müşteriler, bu ekranlar sayesinde ivedi ettirildiğini hissetmiyordu ve bu sebeple yiyecek seçeneklerini daha çok incelemeye ve münasebetiyle daha fazla yiyecek sipariş etmeye başladı.
Müşteriler, bu sayede siparişlerini diledikleri üzere özelleştirmeye başladı. “Bununla birlikte patates kızartması ister misiniz?” sorusu rafa kalktı ve patates kızartması yerine ekstra bir hamburger daha almak kolaylaştı.
Yani müşteriler, “Acaba çalışan bu isteğim hakkında ne düşünür?” diye endişelenmiyor ve siparişlerini rahatlıkla verebiliyordu. İşte tüm bunlar da McDonald’s siparişlerini artırdı.
Aslında sadece bir hamburger yahut bir dondurma almak için girdiğiniz McDonalds, bu dev dokunmatik ekranlarla sizi büyük bir menüyle uğurlamayı başarıyor gibi gözüküyor. Özetle McDonald’s, bu küçük tasarım oyunuyla kar marjını artırmayı çok âlâ başarmış üzere duruyor.
İlginizi çekebilir:
