Eski çağlarda, savaş meydanlarında ya da tabiatın şiddetli şartlarında yaralanan bahtsız beşerler, bu yaralarını düzgünleştirmek ve hayata tutunmak için epeyce ilginç çözümler buldular.

Bu tahlillerden en dikkat alımlı ve değişik olanıysa karıncalara dikiş attırılması!

Peki, küçücük bir karınca nasıl oluyor da âdeta dikiş atmayı başarabiliyor?

Bu sistemin eski vakitlerde, çoğunlukla Hindistan, Afrika ve Güney Amerika üzere bölgelerde yaygın olarak kullanıldığı söyleniyor.

Çoğunlukla yaralanan bir asker ya da kabile üyesi için kullanılan bu formülle yaranın kapatılması için sahiden de bir karıncadan yardım alınıyordu.

Yaranın kenarlarının bir ortaya getirilip güçlü çenelere sahip olan bir karıncanın kelam konusu kenarları ısırması sağlanıyordu.

Karınca yarayı ısırdıktan sonra çenesini sıkı sıkıya kapattığında da gövdesi kopartılıyor ve yalnızca başı yaranın üzerinde bırakılıyordu.

Böylece karıncanın kuvvetli çenesi yaranın âdeta dikiş atılmış gibi sıkıca kapalı kalmasını sağlıyordu.

Ek olarak bu doğal dikiş atma sisteminin, yalnızca yarayı kapatmakla kalmadığı birebir vakitte karıncaların tükürüklerinde bulunan antimikrobiyal özellikler sayesinde enfeksiyon riskini azalttığı söyleniyor.

Her ne kadar bugün çağdaş tıp sayesinde bu tıp yollara gereksinim duymasak bile eski çağlarda yaşayan insanların bulduğu zekice tahliller epey dikkat çekici olmaya devam ediyor.