Aslında eski beşerler, bizim bugün teknolojiyle yapmaya çalıştığımız şeylerin birçoklarını direkt doğadan öğrenerek yapıyorlardı.
Rüzgârın esintisinden ve güneşin sıcaklığından o denli ustalıkla faydalanmışlardı ki bu iki doğal güç, tarih boyunca insan hayatının kıymetli bir kesimi oldu.
Rüzgârın birinci ve tahminen de en kıymetli kullanım alanı, ulaşımda oldu.
Eski Mısırlılar MÖ 3000’lerde Nil Nehri’nde yelkenli tekneler kullanıyorlardı. Yalnızca ırmak üzerinde mallar taşınmadı, ticaret de genişledi. Daha sonrasında ise Vikingler, rüzgârın gücünden yararlanarak okyanusları aşan ünlü o uzun gemilerini geliştirdiler.
Tarımda da rüzgârın gücü, yel değirmeni aracılığıyla tahılların öğütülmesinde kullanıldı. Birinci yel değirmenleri ise MS 7. yüzyılda Persler tarafından icat edildi. Rüzgâr gücünün mekanik güce dönüştürülmesi çiftçilerin işini kolaylaştırdı.
Avrupa’da yel değirmenleri de Orta Çağ’da, bilhassa Hollanda’da yaygınlaştı. Hollandalılar da değirmenleri yalnızca tarımda değil, suyun yönetiminde de kullandılar. Sel baskınlarını önlemek için yel değirmenlerini kullandılar.
Güneş, eski beşerler için sırf ışık ve sıcaklık kaynağı değil; hayatta kalmanın anahtarıydı.
Güneş gücünün tarih boyunca farklı biçimlerde kullanıldığını görüyoruz. MÖ 7. yüzyılda Yunanlılar, güneş ışığını odaklamak için parlatılmış metal aynalar kullanarak ateş yakıyordu. Bu teknik hem savaşta hem de günlük ömürde büyük bir yenilikti.
Güneş birebir vakitte yiyeceklerin korunmasında da büyük rol oynadı. Balık, et ve meyve üzere birçok yiyeceği kurutarak daha uzun müddet saklayabiliyorlardı. Aslında güneşin sıcaklığını direkt kullanmanın en kolay ve tesirli yollarından biriydi.
Eski Mısırlılar ve Romalılar ise binalarını inşa ederken güneş ışığını azamî seviyede kullandılar. Güneşin tüm hareketlerini inceleyerek evlerin ısınmasını sağladılar ve bu da erken periyot “pasif güneş enerjisi” kullanımı oldu.
Bazı durumlarda, rüzgâr ve güneş bir ortada kullanılarak büyük bir avantaj sağlandı.
Eski gemilerde rüzgâr gücünden yararlanılırken, güneşin pozisyonu navigasyon için rehberlik ediyordu. Denizciler, güneşi izleyerek yollarını buluyor ve gerçek vakitte hakikat tarafta hareket edebiliyordu. GPS sistemlerinin çok öncesinde aslında doğal bir rehber oluşmuştu.
Hava durumu varsayımları de eski insanların güneş ve rüzgârı gözlemleme marifetleri sayesinde gelişti. Güneşin ve bulutların hareketine, rüzgârın istikametine bakarak havanın nasıl değişeceğini iddia edebiliyorlardı. Bu da bilhassa tarım toplumlarında ekim ve hasat vakitlerini belirlemede değerli bir faktördü.
Günümüzde ise bizler onlardan ilham alarak pasif güç kullanımı yolunda kendimizi geliştiriyor, güneş panelleri ve rüzgâr türbinleri üzere teknolojileri kullanıyoruz.
Sonuç olarak tabiat, her vakit yanımızda; ona kulak vermek ise bizim seçimimiz.
Bunları da inceleyebilirsiniz:
