Fakat daha sonra bu teknoloji, sessiz sedasız ortamızdan ayrıldı. Arabalar için itibarlı bir manzara sunan araç telefonları, kolay bir mantıkla çalışıyordu.
İyi ancak bu teknoloji neden sessiz sedasız ortamızdan ayrıldı ve muvaffakiyet sağlayamadı?
Aslında muvaffakiyet sağlayamadı demek biraz haksızlık olur.
20. yüzyılın ortalarında hayatımıza giren araç telefonları, o devrin sonlu teknolojik imkanlarıyla şekillenmişti. Taşınabilir irtibatın temelleri, 1940’lı yıllarda atılmaya başlandı. 1946’da ise Motorola, Amerika’da araç telefonunu birinci kere tanıtarak âdeta bir ihtilal yaratmıştı.
Tabii bu telefonları görenlerinki kadar görmeyenlerin sayısı da fazla. Günümüz cep telefonlarının bilakis hayli hacimli bu telefonlarda sadece üç arama yapabilen bir sistem vardı. Sırf büyük şehirlerde kullanılabiliyor, sonlu bir kapsama alanı sunuyordu.
Yine de o devirlerde bir araç telefonu, teknolojinin üstünlüğünü hepimize göstermişti.
Telefonun büyük anteni, yaklaşık 36 kg tartısına sahipti. Üstelik bu telefonlar, her araçta olmadığı üzere kestirim edeceğiniz üzere bir gösteriş ögesi oluşturuyordu. Bu teknolojinin Avrupa’ya geçişi ise 1950’lerin sonunda gerçekleşmişti.
Fakat bu telefonlar, sanıldığı üzere kolay ulaşılabilirliğe sahip değildi. Zira epeyce değerli ve ‘erişilemez’di. Tüm bunlara karşın kullanıcıları ise epeyce fazlaydı. Pekala ülkemizde araç telefonları nasıl bir durumdaydı?
Türk Telekomünikasyon A.Ş tarafından işletiliyordu.
Kısaca NMT (Nordic Mobile Telephone) olarak bilinen araç telefonları, 522 alan koduna sahipti. Ülkemizde 1985’te hizmete sunulan bu telefonlar, lüks sayılabilecek araçlara takılmıştı. Fakat buna karşın kısa müddette telefonlar, 150 bin aboneye ulaşmıştı.
Tabii her ülkede olduğu üzere Türkiye’de de cep telefonu furyası ortaya çıkınca bu aboneler, sıra sıra düşüşe geçti. Bu sistemi ekseriyetle nakliyeciler, otobüs işletmecileri, balıkçılar ve birtakım şantiyeler kullanıyordu.
Türk Telekom, 1 Ocak 2008’de araç telefonlarının kullanımını sona erdirdi.
Araç telefonları için tahsis edilen frekans, cep telefonlarının artışa geçmesiyle sona erdirildi. Dünya çapında da benzeri gelişmeler yaşandığı için cep telefonlarının gelişimi sürat kazanırken 1988’de araç telefonlarının radyo frekansları kullanılmaz hâle geldi.
Teknolojinin gelişmesiyle cep telefonları, araç telefonlarının yerini almaya başladı. Artık araçta telefon kullanmak için sabit bir aygıta muhtaçlık yoktu. Bu da harikulade bir kolaylıktı. Zira cep telefonları her yerde, her vakit kullanılabilecekti.
Cep telefonları, araç telefonlarını tahtından etti.
Bu ana dek sadece sabit bir çizgi üzerinden irtibat kurmak mümkün olduğu için beşerler, bu yeni teknolojiye -daha doğrusu sunduğu kolaylığa- bayıldılar. Üstelik araçta kilolarca tartıda olan telefonlar yerine epeyce işlevsel ve hafif cep telefonları, dünyanın her yerinde daha makul gelmeye başladı.
Üstelik 2000’lerin başında araç içinde telefon kullanmak yasakken, araç içinde bir telefonun olmasının mantığı sorgulanır hâle geldi. Sonucunda ise cep telefonlarına geçiş, taşınabilir bağlantı tarihindeki en büyük evrimlerden birini oluşturdu. Araç telefonları için ‘başarısız’ oldu demek, biraz acımasız olabilir. Başarılı oldu, hatta çok uygun bir müddet bu başarısı devam etti. Sırf daima olarak gelişen teknolojiye yenik düştü.
İlginizi çekebilir:
